ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Μεγάλη Παρασκευή! Το Θείο Δράμα κορυφώνεται !
Ο Χριστός έχει ήδη αφήσει την τελευταία Του πνοή στο Σταυρό του Μαρτυρίου,ανάμεσα σε δύο ληστές!

Μια μέρα με πολύ βαριά ατμόσφαιρα.Μια μέρα που πενθείς και ‘συ ,συμμεριζόμενος τον πόνο της Παναγιάς που έχασε τον Μονάκριβό Της.
Σκεφτείτε λίγο το δράμα Αυτής της Μάνας,πώς ένιωσε όταν έμαθε οτι συνέλαβαν το παιδί Της,όταν είδε το Γιό της να βασανίζεται αλύπητα από αυτούς που πέντε μέρες πιο πριν Τον υποδέχονταν μετά.. βαΐων και κλάδων.
Πώς ένιωθε όταν Ο άλλοτε Αγαπητός σε όλους έγινε τόσο μισητός σαν να ήταν ο χειρότερος εγκληματίας του κόσμου.
Μια μάνα που έβλεπε το Γιο Της ν’ αργοσβήνει.
Ο πόνος Της,το θλιμμένο βλέμμα Της,δίνει παρηγοριά στις μανάδες που υποφέρουν.
Ο πόνος της,απερίγραπτος,ατελείωτος.

Παλιά,στο Ξηρόμερο,Μεγάλη Παρασκευή ημέρα πένθους ,τα παιδιά έλεγαν κάλαντα.
Ψάλλονταν κατά τις 10 το πρωί,μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Τα κάλαντα αυτά,δεν ήταν χαρούμενα,όπως τα άλλα,αλλά πένθιμα.
Περιέγραφαν τον πόνο της Παναγίας .
Περισσότερο μοιάζανε με μοιρολόι θυμάμαι τις ηλικιωμένες που τα λέγανε κλαίγοντας.

Εδώ και δεκαετίες δεν ψάλλονται πιά,άλλο ένα ξεχασμένο έθιμο του Ξηρομέρου.

Σήμερα μαύρος ουρανός
σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται.

Σήμερα βάλανε βουλή
οι άνομοι Ο(Ε)βραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά
κι οι τρις καταραμένοι,
για να σταυρώσουν το Χριστό
των Πάντων Βασιλέα.

Ο Κύριος ηθέλησε
να μπεί σε περιβόλι
να λάβει Δείπνο Μυστικό
να τον συλλάβουν όλοι.

Εκεί που τον συλλάβανε
και στον Χαλκιά τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή
εκεί τον τυρρανάνε.

– Χαλκιά,Χαλκιά φτιάξε καρφιά
φτιάξε 3 πηρούνια ( περόνια)
και κείνος ο παράνομος βαρεί
και φκιάνει πέντε.

– Εσύ Χαλκιά που τά ‘φτιαξες,
εσύ θα μας διατάξεις.

-Βάλτε τα δυό στα χέρια του
και τ’ άλλα δυό στα πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό,
βάλτε το στην καρδιά Του,
να τρέξει αίμα και χολή
να λιγωθεί η καρδιά του.

Η Παναγιά η Δέσποινα
καθόταν μοναχή Της,
την προσευχή της έκανε
για Τον Μονογενή Της.

Φωνή εξήλθε εξ’ ουρανού
κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα.
-Σώσων Κυρά τας προσευχάς,
σώσων και τας μετάνοιας
και τον Υιό Σου πιάσανε
και σα ληστή τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή
εκεί τον τυρρανάνε.

Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε
έπεσε και λιγώθη
σταμνί νερό της ρίξανε
τρία κανάτια μόσχο,
για να της έρθει ο λογισμός
και να της έρθει ο νούς της.

Και σαν Της ήρθε ο λογισμός
και σαν της ήρθε ο νούς της,
ζητά μαχαίρι να σφαγεί,
φωτιά να πάει να πέσει,
ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί,
για τον Μονογενή Της.

– Μάνα μ’ αν γκρεμιστείς εσύ,
γκρεμιέται όλος ο κόσμος,
Μάνα Μου αν σφαγείς Εσύ
σφάζεται όλος ο κόσμος,
μάνα αν κρεμαστείς εσύ
κρέμεται όλος ο κόσμος.

-Πάρτο μάνα…υπομονή,
να πάρει όλος ο κόσμος.
Άντε μάνα μ’ στο καλό
και διάφορο δεν έχεις,
μόν’ το Μεγάλο Σάββατο
κοντά στο μεσημέρι
όπου λαλήσει ο πετεινός
σημάνουν οι καμπάνες.

Αυτά τα κάλαντα λέγονταν στο Ξηρόμερο.Σε σύγκριση με άλλα μέρη της Ελλάδας,μοιάζουν με αυτά της Κρήτης.
Λογικά, η συνέχεια θα είναι η εξής:

Όσοι αγαπάτε το Χριστό κι όσοι τον προσκυνάτε
Όλοι ακολουθήσετε να πάμε να τον βρούμε.
Δεν ακολούθησε κανείς μονάχα τρεις Παρθένες
η Μάρθα – η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα,
του Ιακώβου η αδερφή και οι τέσσερες αντάμα,
πήραν τη στράτα, το στρατί, στρατί το μονοπάτι

Το μονοπάτι τς’ έβγαλε μες του ληστή την πόρτα,
άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου
κι η πόρτα από το φόβο της άνοιξε μοναχή της.
Κοιτά δεξά, κοιτά ζερβά κανέναν δεν ηγλέπει,
Κοιτά και δεξιότερα βλέπει τον Άι Γιάννη.
– Αφέντη μ’ Άι Γιάννη μου και Βαπτιστή του γιού μου,
Μην είδες τον υγιόκα μου και σε διδάσκαλό σου.
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω
Δεν έχω χεροκάλαμο για να σου τον εδείξω.
Βλέπεις εκείνον το γυμνό τον παραπονεμένο
όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο
όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι
εκείνος είναι ο γιόκας σου και με διδάσκαλός μου.
Η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον ερωτούσε:
-Δεν μου μιλάς παιδάκι μου δεν μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω μανούλα μου που διάφορο δεν έχεις
κοντά στο Μέγα Σάββατο κοντά στο μεσονύκτι
που θα λαλήσει ο πετεινός σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες.
Όποιος το ακούει σώζεται και όποιος το λέει αγιάζει
και όποιος το καλοσκεφτεί Παράδεισο θα λάβει.
Παράδεισο και λίβανο από τον Άγιο τάφο.
Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφο
εκεί δεντρί δεν ήτανε δεντρί εφανερώθει
στην κορυφή ήταν ο Χριστός και στα κλαδιά οι Αγγέλοι
και μέσα στα χαμόκλαδα ήταν οι μάρτυρές του ,
που μαρτυρούσαν και έλεγαν για του Χριστού τα Πάθη
για του Χριστού τ’ αφέντη μας και του Μονογενή μας,
που έχυσε το αίμα του για πινομή δική μας.

ΠΗΓΗ:http://ekklisiaonline.gr/