Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ-ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Την Κυριακή 2 Απριλίου η Θρακική Εστία Θεσσαλονίκης τέλεσε στο ναό του Θεού Σοφίας το ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας του θρακικού ελληνισμού. Φέτος συμπληρώθηκαν 103 χρόνια από εκείνη την Κυριακή του Πάσχα που ξεκίνησε ο οριστικός ξεριζωμός των Θρακών που είχαν διασωθεί από τις θηριωδίες των Νεότουρκων κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

«Σήμερα τα παιδιά και τα εγγόνια τους θυμούνται. Θυμόμαστε και δεν ξεχνάμε ούτε τις αλησμόνητες πατρίδες μας, ούτε τους θύτες μας, ούτε τα διδάγματα από την Γενοκτονία και την προσφυγιά», είπε στην ομιλία του ο διεθνολόγος και λέκτορας στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, Βενιαμίν Καρακωστάνογλου.

Ο απανταχού Θρακικός Ελληνισμός τιμά σήμερα (2 Απριλίου) την 103^η επέτειο – τραγική μνήμη της Γενοκτονίας των Θρακών, στην Ανατολική, τη Βόρεια και τη Δυτική Θράκη.

Σε 1,5 περίπου εκατομμύριο ανέρχονται διαχρονικά τα θύματα των διώξεων και της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Θρακών, Μικρασιατών, Ποντίων), από τους Τούρκους.

Η Βουλή των Ελλήνων όρισε απλά ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων και των Μικρασιατών την 19^η Μαΐου και την 14^η Σεπτεμβρίου αντίστοιχα. Λησμόνησε όμως την Γενοκτονία των Θρακών, και δεν έλαβε υπ’ όψιν τις υπομνήσεις, τις διαμαρτυρίες και αντιδράσεις των Θρακών, καθώς και τα ατράνταχτα στοιχεία και ντοκουμέντα των ιστορικών.

Έτσι οι Θρακιώτες, στο 7^ο Παγκόσμιο Συνέδριό μας, το 2006, στο Διδυμότειχο, αποφασίσαμε και καθιερώσαμε ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Θρακών από τους Τούρκους, αλλά και τους Βούλγαρους, την 6^η Απριλίου.

Το 1914, στις 6 Απριλίου, Κυριακή του Πάσχα, είχε αρχίσει ο οριστικός ξεριζωμός των υπολοίπων Θρακών που είχαν διασωθεί από τις θηριωδίες των Νεοτούρκων κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913.

Η προσφορά αίματος και η Γενοκτονία των Θρακών κράτησε αιώνες. Χαρακτηριστικές φάσεις Γενοκτονίας είναι το Παιδομάζωμα επί 3 αιώνες, από το 1327 μέχρι το 1638, και η περίοδος 1906-1922.

Η Θράκη ήταν το σταυροδρόμι των λαών Ασίας και Ευρώπης, πέρασμα όλων των επιδρομέων, ασπίδα και προμαχώνας της Κωνσταντινούπολης, με ελκυστικό πλούτο.

Επί 13 αιώνες τα ιερά χώματα της Θράκης κομματιάστηκαν και ποτίστηκαν με ποταμούς δακρύων και αίματος.

Επιδρομές Βουλγάρων, Σλάβων, Ούννων, Αβάρων, Γότθων, Οστρογότθων, Σταυροφόρων, Καταλανών, Τούρκων, Ρώσων και άλλων.

Σφαγιάστηκαν, ατιμάστηκαν, εξισλαμίστηκαν, εξαναγκάστηκαν να αλλάξουν τη γλώσσα τους, έχασαν τα παιδιά τους κατά το παιδομάζωμα, ληστεύθηκαν, ξεριζώθηκαν απ’ τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες και ανταλλάχθηκαν απάνθρωπα  το 1922-1923.

13 φορές καταλήφθηκε η Αδριανούπολη (6 από Βούλγαρους, 1 από Φράγκους, 4 από Τούρκους και 2 από Ρώσους) και 14 φορές η Φιλιππούπολη. Κάθε κατάληψη και μία Γενοκτονία, σφαγές και απαγωγές χιλιάδων ψυχών άμαχου πληθυσμού.

Όλ’ αυτά από δύο κυρίως αδίστακτους γείτονές μας: Τούρκους και Βούλγαρους. (Μπορεί με τη Βουλγαρία σήμερα να έχουμε καλές και ειρηνικές σχέσεις συνεργασίας ως εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ αλλά η Ιστορία δεν διαγράφεται. Όσο για την Τουρκία η κατάσταση είναι γνωστή και δεν χρειάζεται ιδιαίτερα σχόλια).

Πολλοί απ’ τους Θρακιώτες Χριστιανούς που αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στον Ισλαμισμό υπέστησαν μαρτύρια και θανατώνονταν.

Όλ’ αυτά όμως και το παιδομάζωμα εξανάγκασαν πολλούς Θράκες να μεταναστεύσουν ή να εξισλαμίζονται.

Υπολογίζεται ότι από τη Θράκη και μόνο στρατολογήθηκαν περίπου 250.000 έως 300.000 παιδιά στο παιδομάζωμα.

Η προσφορά αίματος των Θρακών συνεχίστηκε και κατά την εθνική Επανάσταση του 1821.

Πολλοί και γνωστοί Θράκες υπήρξαν μέλη και χρηματοδότες της Φιλικής Εταιρείας και συμμετείχαν ενεργά σε ανταρτικά κινήματα, και στον Ιερό Λόχο.

Αυτό εξόργισε τους Τούρκους οι οποίοι ξέσπασαν στα πλησιέστερα και εγκλωβισμένα θύματα, τους Θράκες. Ο άμαχος Θρακικός πληθυσμός υπέστη τα πάνδεινα: Ομαδικές σφαγές και απαγχονισμοί στην Αδριανούπολη, στο Διδυμότειχο, τις 40 Εκκλησιές, την Αίνο, Μεσήμβρια, Σωζόπολη, Φιλιππούπολη, Αγχίαλο, Βάρνα, Ραιδεστό, Καλλίπολη, Σηλύβρια, Μυριόφυτο και αλλού. Οι Οικουμενικοί Πατριάρχες Γρηγόριος ο Ε’, ο Κύριλλος ο ΣΤ’ και πολλοί Επίσκοποι μεταξύ αυτών.

Κατά το τελευταίο τέταρτο του 19^ου αιώνα προγραμματίζεται από τους Βούλγαρους ο ξεριζωμός των Βορειοθρακών (Ανατολικορωμυλιωτών). Ακολουθούν το 1906 σφαγές, καταστροφές 73 Εκκλησιών, 80 Ελληνικών Σχολείων, ολοσχερής καταστροφή της Αγχιάλου και εμπρησμοί στην Ελληνικότατη Ανατ. Ρωμυλία, στην οποίαν μέχρι τότε ευημερούσαν 300.000 Θράκες.

Επιδίωξη των Βουλγάρων, με τη βοήθεια της Ρωσίας, ο Πανσλαβισμός. Συνεχίστηκαν οι φρικαλεότητες των Βουλγάρων και κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά τον 1^οΠαγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τον τελικό ξεριζωμό των Βορειοθρακιωτών από τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες.

Ό,τι επί αιώνες δεν κατάφεραν οι Τούρκοι για τον ολοκληρωτικό ξεριζωμό των Ελλήνων από την Ανατ. Θράκη, το κατόρθωσαν οι Νεότουρκοι και Κεμαλικοί από το 1908 μέχρι το 1922, με την προμελετημένη και συστηματική Γενοκτονία. Σύμβουλοί τους οι Γερμανοί σύμμαχοί τους.

Μετά την ήττα της Τουρκίας στον 1^ο Βαλκανικό Πόλεμο οι ηττημένοι και υποχωρούντες Τούρκοι, στο πέρασμά τους από την Ανατ. Θράκη έσφαζαν, λεηλατούσαν και καίγανε τα Ελληνικά χωριά.

Μετά τον 2^ο Βαλκανικό Πόλεμο, το 1913, και οι ηττημένοι Βούλγαροι εγκατέλειπαν τη Θράκη λεηλατώντας και καταστρέφοντας.

Με τις Συνθήκες του Βουκουρεστίου και του Λονδίνου στην ηττημένη Βουλγαρία, με τη βοήθεια της προστάτιδάς της  Ρωσίας, παραχωρήθηκε η Δυτ. Θράκη, ενώ στην Τουρκία είχε παραχωρηθεί η Ανατ. Θράκη.

Αυτή τη φορά με την ίδια συνταγή ενός άλλου Γερμανού Στρατηγού του Λίμαν φον Σάντερς, οι Τούρκοι άρχισαν νέα Γενοκτονία των Θρακών, η οποία εκτελέστηκε από το στρατιωτικό κομιτάτο της Ραιδεστού. Αξιωματικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί υπάλληλοι, φανατικοί Μουσουλμάνοι, κατάδικοι των φυλακών που απελευθερώθηκαν γι’ αυτό το σκοπό, καθώς και πρόσφυγες Μουσουλμάνοι από τη Βοσνία και τη Μακεδονία ήταν τα αιμοβόρα όργανά τους.

Οι συμμορίες εισέβαλαν τη νύχτα σε Ελληνικά χωριά, πυροβολούσαν, δολοφονούσαν επιλεκτικά, λεηλατούσαν, άφηναν προκηρύξεις απειλητικές και έφευγαν. Οι προκηρύξεις έγραφαν: «Ή φεύγετε ή θα σας σφάξουμε». Αυτό επαναλαμβάνονταν συστηματικά.

Χιλιάδες Θρακιώτες μη αντέχοντας άλλο τις καθημερινές απειλές, τους εκβιασμούς και τους εξευτελισμούς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους για να γλυτώσουν.

Μεγάλη Εβδομάδα και ανήμερα Κυριακή του Πάσχα τον Απρίλιο 1914, εγκατέλειπαν οι Θρακιώτες την Ανατ. Θράκη, τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες, με κάρα, τρένα και καράβια, καταφεύγοντας οι περισσότεροι σε περιοχές της ελεύθερης Ελλάδας.

Τον Αύγουστο 1914 κηρύχθηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι Τούρκοι, πάντα στο πλευρό των Γερμανών, αρχίζουν νέο διωγμό κατά την Θρακών Ελλήνων. Με την πρόφαση ότι βρήκαν όπλα και ότι φυγάδευσαν άνδρες στην Ελλάδα, τους υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια, φόνευαν, δήμευαν περιουσίες και εκτόπιζαν οικογένειες σε περιοχές της Ασιατικής Τουρκίας.

Οι Νεότουρκοι, με την εντολή του Αρχηγού του Τουρκικού Στρατού Μεχμέτ Αλή Πασά, «Γιάμα, Γιακίν, Κεσίν», δηλαδή «Λεηλατήστε, Κάψτε, Σφάξτε», άρχισαν την εξόντωση των Ελλήνων Θρακών. Πολλά χωριά αντιστάθηκαν με αντάρτικο, όπως το Ιντζέκιοϊ, η Καστάμπολη, το Δεβετζίκιοι και το Καρλίκιοϊ.

Επίσης οργανώθηκαν από τους Τούρκους  και τα διαβόητα Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού), όπου επανδρωμένα μόνο από Έλληνες,  τους οδήγησαν στα βάθη της Ασίας σε μαζικούς θανάτους από κακουχίες και ασιτία.

Τα έργα και οι πράξεις των Τούρκων σε βάρος των Θρακών δεν ήταν απλά μια «επαίσχυντη πράξη» όπως την χαρακτήρισε το 1926 ο ίδιος ο Κεμάλ (Γνωστός ως Ατατούρκ), αλλά αποτελούν μία οργανωμένη Γενοκτονία, που πρέπει να αναγνωρισθεί στην Ελλάδα και να καταγγελθεί.

Στις 4 Οκτωβρίου 1919 τα συμμαχικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Ξάνθη και την υπόλοιπη Δυτ. Θράκη από τους Βουλγάρους επιβάλλοντας καθεστώς διασυμμαχικής κατοχής.

Στις 14 Μαΐου 1920 ο Ελληνικός Στρατός εισέρχεται στην Κομοτηνή και στη συνέχεια σε όλη τη Δυτ. Θράκη η οποία είχε αποδοθεί στην Ελλάδα.

Με τη Συνθήκη των Σεβρών, ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει τον Ιούλιο του 1920 την Ανατ. Θράκη, μετά από 563 χρόνια σκλαβιάς. Η λευτεριά της Ανατ. Θράκης κράτησε δυστυχώς μόνο 2 χρόνια. Το 1922 ακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή και η Συνθήκη της Λωζάνης…

Οι «φίλοι» μας Γάλλοι, Ιταλοί, Άγγλοι και Αμερικάνοι δέχθηκαν τους όρους του Κεμάλ και καταδίκασαν τους Ανατολικοθρακιώτες σε δεύτερο ξεριζωμό, χωρίς πλέον επιστροφή. Η Ανατ. Θράκη χάθηκε αμαχητί!!!

Πάνω από 250.000 Έλληνες διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν και πάλι τα σπίτια τους και μέσα σε 30 ημέρες έπρεπε να περάσουν τον ποταμό Έβρο!

Σκηνές επιστροφής απερίγραπτες… Απελπισμένοι, απογοητευμένοι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι και ψυχικά δολοφονημένοι προχωρούν προς την ελεύθερη Ελλάδα.

Σήμερα, τα παιδιά και τα εγγόνια τους θυμούνται. Θυμόμαστε και δεν ξεχνάμε: ούτε τις αλησμόνητες πατρίδες μας, ούτε τους θύτες μας, ούτε τα διδάγματα από την Γενοκτονία και την Προσφυγιά.

Αυτά που κάποιοι δήθεν προοδευτικοί Έλληνες προσπαθούν σήμερα να διαστρεβλώσουν και να οδηγήσουν στη λήθη, επαναλαμβάνοντας τα ολέθρια λάθη που ακρωτηρίασαν τον Ελληνισμό.

Αιώνια η μνήμη των αδικοχαμένων Θρακών Ελλήνων.

(*)   Διεθνολόγος, Λέκτορας Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.

Πρ. Αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης και

υποψήφιος Βουλευτής – Ευρωβουλευτής Ν.Δ.

Επίτιμος Πρόεδρος της Θρακικής Εστίας Θεσσαλονίκης

• Ομιλία  που εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας (Θεσσαλονίκη)

την Κυριακή 2 Απριλίου 2017 κατά το μνημόσυνο της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού

που τελέστηκε από τη Θρακική Εστία Θεσσαλονίκης.

ΠΗΓΗ:http://www.anixneuseis.gr